Zonder te willen vervallen in het eeuwig kwijlend gekeuvel van een verliefde vrouw zou ik dat gevoel willen ballen tussen mijn handen, ze even openen en aan u laten zien om ze dan opnieuw te ballen. Dat relaties makkelijk zijn en dat een arend altijd de perfecte vleugelslag heeft… u gaat het mij niet horen zeggen. Maar er is iets groter, iets hoger, dat alles overkoepelt en dat zo’n dingen nét die definitie heeft gegeven die de kleine opstoten eer aandoen: ‘faits divers’.
Het leven verandert en dat is ‘raar’ om voelen. De naturel waar dat mee gebeurt strijkt soms als een zomerwind langs mijn gezicht. Vlinderkussen in de morgen of een zondag languit op de zetel na een opstoot van onzekerheid en hij die naast me zit en woorden vindt om mij mee in gang te krijgen… Wat volgde was een verbeten schoon gesprek in alle intimiteit die enkel en alleen bestaansrecht kan vinden tussen twee mensen die elkaar graag zien. ‘Waarom zie je me graag’, vroeg ik… De woorden sudderden even, de stilte was fragiel… Maar het antwoord werd met elk woord meer vastberaden en de tranen in zijn ogen op het einde deden me slikken… Ik kreeg véél redenen waarom hij me graag ziet maar de eindconclusie trof de roos in mijn hart: ‘omdat ik mezelf kinderen zie opvoeden met jou’… En ik ademde toen en ik adem opnieuw.
Familiebezoeken verlopen vlekkeloos in beide richtingen. Zo zit je aan die tafel en weet je dat het nooit vroeger had kunnen kloppen… Om deze reden heb ik gewacht, om deze reden wist ik wie hier ‘thuis’ ging horen, denk ik op zulke momenten als je al die lachende gezichten ziet en het lijkt alsof hij er altijd al bij is geweest.
Van Alpe d’Huez een paar weken geleden naar Parijs dit weekend en New York later op het jaar… Daar waar hij ‘één jaar samen’ wil vieren… Hij is er zeker van dat we dat gaan halen daar waar ik amper vooruit durf denken maar het door zijn zekerheid naadloos doe.
Een toekomst, avonden vol plannen of heel zelden eens rustig naast elkaar op de zetel… We bruisen, we zuigen het leven naar ons toe en we dromen kleine dromen. Ik heb mijn koning, hij zijn koningin… of hoe wij elkaar soms noemen als wij elkaar zien, zonder dat iemand het weet. Mijn koninkrijk… het wordt elke dag een stukje rijker.
