zotte zaterdag

Zondag was een zondag zoals een zondag zou moeten zijn. Het was zo'n dag waarin je allerlei afspraken hebt staan en waar je inrolt. Ontbijten op de Zavel, naast elkaar gezeten met elk een krant en rustig wakker wordend. Maar het gaat me niet om de invulling van de dag... Het gaat me om de blik wanneer ik - zoekend naar de tickets - waar heb ik die toch gelegd - zo typisch - die ik krijg wanneer ik open doe en naarstig verder zoek. De minieme aanraking wanneer hij me passeert... De blik waarvan je weet dat mocht je er een foto van trekken al de rest rondom ons wazig zou zijn.

Zo belandden we zondagavond op de zetel, na een meer dan fijne dag en de woorden rolden er vanzelf uit. Er wordt openlijk gepraat over hier terug in stappen maar zonder de onrust die bij hem vanbinnen zat. Hoe we dat kunnen oplossen. Over samenwonen, over kinderen... Het hoofd brengt ons naar alle richtingen en de vraag is waar ons gevoel ons brengt. We weten dat dit uniek is... Maar hij wil vooral zeker zijn dat die vonk er is, dat dit niet alleen ratio is...

We twijfelen, ik twijfel... Het voorgaande werkt allemaal zo verwarrend... Is het afstand of is het elkaar zien dat dit gaat duidelijk maken. Ik weet het niet. Hij wil elkaar blijven zien, blijven dingen doen...

Hij wil die vonk voelen en zegt: 'we moeten eens iets zot doen'... En ik kijk... Wat is 'zot doen' in iemand zijn ogen want die definitie ligt overal anders meen ik. Dus vraag ik het hem. 'Ben je zaterdag vrij'? Ik denk even na, mijn ogen draaien doorheen mijn geheugen en ik knik... 'Ok, ik regel het'.

Miss abnormalia die zelf iets niet regelt... Ergens is het spannend... De dagen erna is er stilte en ik vecht tegen die stilte... Stilte maakt onzeker maar ik vecht omdat ik weet dat een beetje afstand nu nodig is. Wetende dat mijn leven alle kanten uit kan momenteel maakt me onrustig.

Woensdagavond een 'zomaar'-telefoontje van hem en plots gaat de storm binnenin liggen. Na een helse dag op het werk is het fijn figuurlijk thuis te komen, mijn zeg te kunnen doen en gewoon... thuis te komen...

Zaterdag gaat nog door. Ik ben benieuwd. Het voelt een beetje als de Sint die komt in de zomer: 'iets om naar uit te kijken, wat brengt hij mee... Spannend, als een klein kind slaap je de dagen ervoor alles behalve... en wil je vooral dat de dag er zo snel mogelijk is. 6 december wordt 6 juli.

Ik hengel naar een tipje van de sluier. Ik krijg er in de loop van de week twee: 'We gaan veel buiten zijn. Laat de zomer maar beginnen' en of ik mijn docking station voor muziek te spelen wil meebrengen en helemaal opgeladen... Ik gniffel als een klein kind...

Zotte zaterdag... Wat moet een miss zich daarbij voorstellen... Wat gaat die zaterdag zijn en vooral... Wat gaat die zaterdag vertellen...

Vrijdag... en ik wou dat ik niet al van iets na 3u wakker was... Ik wil zaterdag... 'zotte zaterdag'...