Kerstbrief 2010

Straks trekken we er een paar dagen op uit. Ik lig nog in bed en moet straks vliegen door mijn huis, door mijn kasten om in te pakken. Zijn cadeautje moet nog ingepakt en ik schreef zonet wat ik er nog bij wil... een brief. Aan hem. Om hierna in een envelopje bij het pakje te steken...

'Aan mijn vriend,


Hoe begin je een brief die je per sé wil schrijven? Ik onderneem een tweede poging terwijl de wekkerradio aanschiet met Vampire Weekend en ik je zo ritmisch in gedachten voel mee bewegen. Intussen laat ik mijn balpen over het papier schrijden. 


Een kerstbrief, als het al niet bestaat dan vind ik het bij deze uit.


Woorden op papier om gewoon even stil te staan bij de dingen, de emoties... hier zijn ze!


Ik kijk rond vanuit mijn bed in een slaapkamer waar iemand in lijkt te ontbreken... jij. 


Hoe hebben de afgelopen maanden me veranderd? Weinig denk ik. Ik ben en blijf miss en krijg mezelf niet uitgewist, gelukkig maar. Maar wat ik met jou mag delen, maakt me een voller mens. Stap per stap en beetje bij beetje leer ik mezelf beter kennen en krijg ik inkijk in dat stukje en die deeltjes van jou die ik nooit eerder zag.


Met de nodige ruimte maar het is als in een huis waar ik met je mag wonen en het is fijn te weten, dat wanneer ik in de ene kamer vertoef, jij ergens in een andere kamer bent.


31 oktober voelde ergens als Kerstmis. Een boom waar al lang een pakje onder lag en eens het laatste papiertje onthuld, toch die verrassing en vanbinnen dat kleine meisje dat zo genoot van dat hele gebeuren. En in al die tijd blijf ik maar uitpakken. Een fijn en warm gevoel geeft het me.


Ik ga niet vervallen in superlatieven en goochelwoorden... dat is mijn ding sowieso al niet. Laat de eenvoud maar spreken, laat mij maar zijn wie ik kan en mag zijn bij jou. Voor mij is dat Kerstmis... elke dag van het jaar. En alleen daarom al zie ik je graag! 


x 
miss'