Klaarwakker, vannacht om 3u. Ik open mijn ogen en mijn bovenkamer raakt direct terug in gang. Ik hoorde hem maandag, dinsdag en woensdagmorgen kreeg ik hem zelfs te zien. De wonderen der techniek laten mijn hart volledig open bloeien. Mijn hoofd rekent zes uren erbij en weet dat hij bijna op zijn nieuwe bestemming is. Mijn vingers tikken een sms en enige minuten later is communicatie een feit.
Ik hul me in mijn dons, ruik even aan een zakdoek met zijn parfum en sluit mijn ogen. Ik besef dat bij het opstaan het nog exact 14 dagen zal zijn vooraleer ik hem weer in mijn armen kan sluiten. Ik tel af, dag per dag, moment per moment, nacht na nacht.
Hem gisteren te zien, hem te horen en telkens opnieuw te mogen horen dat ook zijn gevoel niet anders is, geeft me een kracht die ik nooit eerder heb mogen voelen. De onzekerheid die als een tsunami plat gewalst wordt en plaats maakt voor een rotsvast vertrouwen is een meer dan welkom geschenk in mijn onzeker hoofd.
In 'het paradijs' daar regent het momenteel en ik zei dat ik jammer genoeg niet kon toveren maar hij zei in een paar woorden nét dat wat alles eigenlijk samenvat:
‘Het paradijs is onbereikbaar, jij bent dat gelukkig wel.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten