dinsdag

Ik steek de sleutel in het slot. Het is wel even geleden dat ik deze sleutel gebruikte... Ik open de deur en ik zie 'mijn fiets' staan. Ik kijk even naar de brievenbus aan de achterkant van de deur en die blijkt vol te zitten. Zonder dat ik een sleutel heb hef ik het klepje op en haal ik enkele brieven uit de bus...

Daar word ik voor de eerste keer stil: een envelop aan hem en mij gericht... Ik ga de trap op en steek de sleutel in zijn voordeur. Ik open het appartement en leg de brieven op de tafel. Ik draai me om en ben opgelucht...

Zijn vis zwemt nog rond. Ik stuur een sms dat de vis terug in vers water rond zwemt en ben daar blij om.

Ik loop naar de badkamer waar het licht nog brandt. Ik doe het uit, kijk naar het bed, kijk naar de woonkamer... Ik geef de vis nog even eten, neem mijn handtas en sluit de deur opnieuw achter me...

En ik rijd naar huis... met een bang hart. Het nadeel der technologie is dat je direct een antwoord verwacht.

En het komt niet.
En ik bedenk scenario's.

Een half uur later komt dat bericht wel. En ik glimlach.

En vannacht zet ik met zekerheid mijn wekker, opdat ik zeker wakker ben rond 2u. Wakker om hem een sms te sturen en succes te wensen met die presentatie...

Vannacht.