Dus wachtte ik hem op, bij de trein...
Die eerste morgen hier was een raar gevoel. Een huis dat helemaal op orde stond en de zon die door de ramen scheen waar toen nog geen overgordijnen aanhingen maakte me wakker... 'Mijn huis', 'mijn ochtendzon,...
'Goeiemorgen', zei die zon toen en ik lachte. Ik lachte naar de zon en naar die dag...
Een dag waarin mijn leven toch wel aanzienlijk veranderd is. Een lach die me warmte bracht na een lange, lange tijd. Een dag van wandelen naar 'mijn huis', een rondleiding, koffie in de mokjes van mijn oma en buiten zitten en tortellini met scampi's eten... De tijd uit het oog verliezen en zeggen: 'ik breng je wel terug'...
Thuiskomen was het die dag...
Die zomer is er één om nooit meer te vergeten... Die 31ste op 1ste augustus van 2006 een datum die onvergankelijk is... En hem... hem vergeet ik ook niet... nooit meer. De beelden van die zomer passeerden dit weekend, misschien louter omwille van de datum, voorbij. Boterhammen met radijsjes en gloeiend hete muntthee over mijn billen, kuierend door die prulariawinkeltjes, zittend op dat ene café, wandelend naar huis omdat het openbaar vervoer al lang opgehouden had met rijden, die geraniums op de hoek van de straat, de zoektocht uit de bioscoop na die ene film en dat wijntje met bengelende benen uit het keukenraam...
Het is lang geleden en soms ook nog zo dichtbij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten