Ik was het vergeten... vergeten hoe pijn dit kon doen... Hoe messen door je ziel snijden en hoe tranen rollen en niet meer tegen te houden zijn... ik was het vergeten... en dat valt haast niet te begrijpen, dat je dit gevoel kan vergeten...
Beelden flitsen in alle richtingen... het gevoel steekt weer helemaal vast onder de ribben, in de kooi van mijn lichaam. Mijn ogen zijn dik... een lichaam dat praat... keelpijn en een verkoudheid en pijn in de rechterzij... Of hoe het er allemaal uit moet...
Ontroering van graag zien, van gemis en van afscheid dat je ooit moest nemen van mensen... Ontroering en vragen waar dit uitkomen zal... Deze wordt moeilijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten