met een glas goede wijn
de dag overlopend
zijn dag
waarvan ik wist dat die niet gemakkelijk was geweest
ik had hem gevoeld
gewoon, omdat ik wist
dat het niet gemakkelijk ging zijn
hij was stil soms
en er gewoon te zijn voor hem
in dat moment
was voldoende
we praatten
gaandeweg kreeg de dag
ook woorden
en ik luisterde
en raakte hem even aan
om te zeggen:
'x'
we blijven het ook benoemen
en dus gaf ik eerlijk toe
dat het moeilijk was
'dit'
en dat 'dit' volgens mij niet kan blijven duren
de intensiteit ervan
de dunne koord
ik zoek mijn balans maar ik weet niet
naar waar die overhellen zal
minder
volgens mij
minder
genoeg vragen, genoeg gesprek
gewoon, heel eerlijk en open
dat dit nodig is en moet blijven gebeuren
dat ik op tijd moet zeggen
dat dingen die hij doet
voor mij teveel los maken
ik zeg dat ik op reis moet
en dat dat ook zeker gaat gebeuren
ergens eind oktober
gewoon
omdat ik voel dat ik afstand nodig heb
hij begrijpt
we weten dat we op een dunne koord zitten
we weten dat wat hier is
weinigen gegeven is
we weten ook dat zijn gevoel er is
en ook weer niet
en we weten dat wat er is zeer intiem is
hij weet het
ik weet het
hij worstelt ook met die zeer dunne lijn
die hunkering naar lichamelijkheid
en de moeilijkste weg die we kiezen
omdat dat de oplossing niet zou zijn
maar het begin van het einde
als is het einde misschien nodig
maar we zijn er niet klaar voor
om elkaar te lossen
of zo denken we toch
we weten niet hoe
want afscheid hier
zorgt op zulke momenten
voor ongemakkelijke situaties
wanneer de vriendenkring samen komt
en waarom ook opgeven
wat je zo goed doet...
hij is er ook niet uit
en toch ook weer wel zei ik hem
maar niets is zo zuiver als het lijkt
al wil ik niet vervallen in hoop
ik weet het zei ik
ik ben ook zeer nuchter in dit alles
ik zweef niet
noch geven momenten me ooit vleugels
ik 'weet' het
nu moet ik wat ik 'weet' ook nog 'voelen'...
En ik weet niet
of dat ooit gaat lukken
als we zo dicht bij elkaar staan
als de spanning voor beiden elke keer voelbaar is
en je op zo'n level zit
dat weinigen daarmee kunnen interfereren
'ik weet het niet', zei ik, blijft op de voorgrond
ik weet het uiteraard wel, dat dit niet kan, maar ik weet niet 'hoe'
hij ging een filmpje zien en eentje smoren
of hoe mijn geschiedenis
zich keer op keer herhaalt
'verder' moet ik
'verder'
en loskomen van
het benoemen helpt daar wel in
met open hart en open gevoel rijd ik naar huis
blij ook dat het telkens bespreekbaar kan zijn
al heb ik elk uur van de nacht gezien
en is er iets in mij
dat blijkbaar niet zo 'open' staat
Bestaat er een tussenpositie
tussen vriendschap en relatie
of is dat een niemandsland
waar niemand stranden kan...
we vroegen het ons zelf af...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten