Een meteorietenregen
dat was het vannacht
vol schone sterren
dwalend in mijn bestaan
Woorden, heel oprecht
en duidelijkheid
welomlijnd
met melkwegstelsels vol gevoel
Zo dichtbij zijn
er bijna knal op
meer nét niet genoeg
En ik slik
kleine sterren
en ik straal
en hij ook
en wij samen ergens ook
Alleen niet
in hetzelfde zonnestelsel
Al blijven we samen in die branding staan
De toorts der ontluikende liefde in de hand
wetende dat de zomer nooit komen zal
maar dat de lente eens zo mooi is om in te blijven hangen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten