@ kaajee

Wat dat is... Simpel:

Ergens heb ik het gezegd... een paar keer zelfs. Hij weet hoe ik me voel... Iets in hem houdt hem tegen... dat was duidelijk. Zoals gezegd: die balans is moeilijk te maken: blijven en niet weglopen, genieten van zonder vragen en toch zoooo close zijn...

Dus weet ik dat ik moet genieten van de 'echtheid' van de vriendschap - niet elke vriend belt je zomaar x aantal keren per week... Ook dat merk je eens je een paar weken uit roulatie bent: 'wie je 'echte' vrienden zijn'.

Maar het is dus niet nodig om hem elke keer te zeggen 'hoe graag ik hem heb'... dat komt too pushy over... En zo zit ik niet in elkaar. Ik ben enkel drummerig in mijn eigen hoofd maar zal dat nooit overbrengen op de ander, integendeel...

Al zal de eerlijkheid in mij hem volgende keer, als ik hem nog eens face to face zie (met die rug wordt dat moeilijk in 't kort) maar als ik hem zie dan bedank ik hem... Bedank ik hem voor het feit dat hij er is en was in deze momenten... Voor de telefoontjes, voor het bezoekje, de boeken, de series en dvd's... Voor de vriendschap en het voelbaar graag zien...

That's a promise!

En dank ook voor de oprechte antwoorden die ik hier ook altijd op mijn blog mag ontvangen, van u en van de anderen... Die doen deugd, die doen me lachen... Buiging dus (figuurlijk want letterlijk zou dat niet zo verstandig zijn). Hoewel ik hier zelden iemand in real life ontmoette ontstond ook hier een band doorheen de jaren... 'Graag zien' is erover maar met 'graag lezen' is er volgens mij niets verkeerd gezegd... x