keukenpraatjes

Je zit aan de keukentafel
eet wat
met de ouders
doodnormale Vlaamse gesprekken
over de K3 show met het kleine nichtje vorige week
en mijn moeder die zei: 'ik ga dat blijven doen'
'ah ja, want als er bij ons geen kleinkinderen komen'...

en ze keek naar me
ik - miss abnormalia in hoogsteigen persoon - gaf geen kik
maar ik zag aan haar ogen wat er ging komen...
of misschien gaat dat bij u toch de betere richting uit dan bij uw zus, zei ze

ik schudde alleen maar het hoofd
lachte en zei: 'gij zijt niet te doen'
'jaja', zei ze... 'ge moet wat meer doen dan praten over hoe je stoofvlees moet maken'
'ge moet als hij het echt is initiatief nemen'
- Of hoe ik gewoon verteld had vanmiddag dat ze stoofvlees gemaakt hadden in de kookles en hoe mijn moeder daar andere kookpunten in las -


Ik... die nooit iets zeg over wat er in mijn bovenkamer omgaat...
beduveld... door mijn eigen moeder...
'Gij zijt écht ni te doen gij', zei ik
'Tutut', zei ze

en ik lachte... Vertelde haar over het feit dat ze (beste en goeie vriend) het idee hadden om zondag met me te brunchen. Maar dat paste niet in haar kraam... En ik wist al dat ze dat ging zeggen... 'Onderweg zijn en iets tegenkomen als je op ziekenverlof bent... dakanni é'...

Ik zweeg... ik wist al dat dit er ging aankomen... Thuis wonen voor even heeft ook zijn nadelen.

Maar ik ging naar boven, denkend aan wat ze ervoor gezegd had en heb enkele minuten hardop zitten lachen.

Morgen ben ik heel even thuis, zaterdag ook, even, in mijn huis... De kans is onbestaande dat zijn agenda morgenavond niet ingevuld is maar ik smste met de vraag of hij morgenavond iets te doen had...

En neen... niet om moeders woorden in de praktijk om te zetten... U als trouwe lezer weet dat alles al gezegd is...

En nu is het wachten...