Leerproces

Maandagavond. Mijn telefoon trilt in mijn rechterzak. Hoe vaak ik de afgelopen dagen ook die telefoon in de hand heb genomen met het idee die te gaan zien bewegen, hoe verrast ik vandaag was om zijn naam op dat scherm te zien...

Mijn onrust was groot geweest de voorbije dagen... Mijn blogpost van vanmorgen liet dat ook duidelijk uitschijnen. Maar daar klonk hij aan de andere kant van de lijn: moe na een zeer vol weekend... na een zware werkdag.

Ik voel me niet schuldig over mijn gevoel. Ik vind dat nergens voor nodig. Een kleine reactie toen was een kleine moeite geweest, me dunkt. Maar ik ben ook zo rustig geweest om er vanavond niets over te zeggen... Ook ik moet moeite doen en dingen leren. In plaats van woehoewww nummer zoveel denk ik dat ik ook ga moeten beginnen met 'les nummer zoveel'.

Ik zei op het einde dat het fijn was hem te horen. Hij zei dat hij het fijn vond om mij te horen.

Ik dans nu niet op de wolken, ik sta nog steeds op de grond... Met een stapje meer wijsheid enerzijds maar nog steeds met een bang hartje in mijn handen.

Dit wordt een serieus leerproces!