Blind genieten

5u30, in het holst van de nacht sta ik in mijn woonkamer. Hij staat daar ook, het licht was nog niet aan. Ik had me zonet in zeven haasten naar het kleinste kamertje van het huis begeven en kwam terug en zag zijn silhouet door mijn glazen deur.

De avond en nacht waren doorgebracht met zeven vrienden in totaal. De vriendenkring die nog eens uit de bol ging op fijne muziek. De vriendenkring ook die van niets weet waardoor het niet altijd evident is op zo’n avond. Samen en toch ook weer niet. Af en toe zelfs stil naast elkaar omdat er altijd wel vrienden rond je staan te bewegen op die fijne beats die ze rond onze oren sloegen… Ergens maakte het me ongerust… Zou hij wel ‘ok’ zijn? Scheelt er iets?

Ergens rond 5u had iedereen het genoeg gevonden. Ik was met de wagen, hij ook. De vrienden kozen resoluut voor mijn bob-gehalte om de simpele reden dat zij allemaal wonen op mijn weg naar huis. Het nodige ijs lag op de wagens en we haalden de krabbers boven. Terwijl ik mee zijn auto aan het vrij maken was zei hij stil: ‘zie ik je straks?’ en ik lipte hem: ‘ok, bij mij?’ opdat niemand het horen kon en hij knikte.

Gezien ik nog drie adressen moest aandoen was hij uiteraard veel eerder bij me thuis. De oprit op, hij die daar al stond en gevochten had tegen de slaap.

5u30, in mijn woonkamer en ik die al naar boven wou. Hij die me tegenhield met de korte zin: ‘ik heb een cadeautje voor je’… Huh? 5u30, holst van de nacht in een woonkamer die pikkedonker was. Het grote licht konden we zelfs niet verdragen dus zette ik even de staanlamp gedimd aan en zag daar een cadeau, in rood ingepakt… Slik… Ik durfde het bijna niet open maken.

‘Waarom, waarvoor…?’, vroeg ik hardop.

-‘Zomaar’, zei ie…

De verpakking werd met de grootste voorzichtigheid weggehaald. Het woog zwaar. En daar was het, een externe harde schijf van een aantal Terrabyte groot…

- ‘Ik heb er een nieuwe gekocht, ik had deze over en dacht… Ik heb ze gevuld voor je met muziek en films’…

Daar zat ik, bijna morgen en helemaal van mijn melk… Bedenkend dat ik nog nooit een cadeautje kreeg… of toch niet zo…

‘Uh.. ik weet helemaal niet wat zeggen’, zei ik.

- ‘Je moet ook niets zeggen’

‘Een kus dan’… en ik voegde de daad bij het woord.

Slapen, te vroeg wakker worden omdat hij een middagafspraak had en glimlachen naar de dag… naar elkaar… ogen toe en genieten… Bij het buitengaan besefte hij dat we elkaar veel zullen zien deze week… Wijncursus, etentje, kookles en een dansvoorstelling… ‘Meneer al klachten?’ Hij lachte en sloot de deur.

Ik lachte in mijn hoofdkussen en wentelde me in de dons.