Tsunami

Goeie vriend belde vandaag of ik al plannen had met oudjaar. Hij overviel me maar ik liet dat niet merken... En met zijn vraag kwamen er in mijn hoofd een heel deel vragen. Ook dat liet ik niet merken.

Feestje, opnieuw, bij hem thuis, zoals vorig jaar... En dat was fun. Dus ik zei ja maar in mezelf dacht ik aan hem...

Anderzijds... zijn vraag maakte me tevens duidelijk dat hij echt niets door heeft. Dat ons geheim nog altijd 'ons geheim' is...

Hij zit op oudjaar altijd eerst bij de ouders. Vorig jaar zakte hij later op de avond af naar het feestje...

En dan komt die tsunami van vragen over me heen:

- wanneer mogen de vrienden het weten
- wat als ze er geen vragen over stellen
- bestaan we eigenlijk als ze het niet weten
- wat met de maand die inderdaad gaat komen
- familie... wanneer is dat iets dat je samen deelt
- kerstmis, oudjaar, nieuwjaar... hoe loopt zoiets
- wat is te snel en wat is te vroeg
- is het niet te pusherig die vraag te stellen
- wat met de mensen tegen wie hij er wel al over vertelde
- moet zoiets besproken worden...

Tsunami's... pffffffffffff